ท่านเป็นพระที่มีเมตตาสูง มีความห่วงใยและระมัดระวังรักษาน้ำใจทุกคน ทั้งด้วยน้ำคำ และด้วยน้ำใจ เช่น ท่านไม่ฉันน้ำเย็น แต่หากมีคนถวาย ท่านก็รอให้น้ำแข็งละลายจนหายเย็นแล้วค่อยฉัน ท่านไม่ปฏิเสธให้คนที่ถวายต้องเสียน้ำใจ
ท่านเป็นผู้ฟังและไม่โอ้อวด ครั้งหนึ่งท่านเดินทางด้วยเครื่องบินกลับกรุงเทพฯ มีพระนักเทศน์รูปหนึ่งซึ่งนั่งติดกัน ระหว่างการเดินทางก็เล่าให้ท่านฟังถึงการศึกษา - ความรู้ที่มีอย่างแตกฉาน และการได้รับเชิญให้ไปพูดไปสอนในสถานที่ต่างๆ สุดท้ายชวนท่านไปเที่ยวที่วัดซึ่งเป็นวัดราษฎ์อยู่ในกรุงเทพฯ โดยไม่ได้ถามไถ่ใดๆ เกี่ยวกับหลวงพ่อเลย หลวงพ่อท่านก็รักษาน้ำใจ มิได้แสดงตนว่าท่านเป็ท่านเจ้าคุณ ท่านวางตัวสบายๆ ไม่มีพิธีรีตรอง
เรื่องยศที่ท่านได้รับพระราชทานเป็นท่านเจ้าคุณนี้ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เอง หลังจากที่ข้าพเจ้ากลับจากการติดตามงานและประชุมเรื่องานวัดแห่งหนึ่ง ข้าพเจ้าก็ตรงไปกราบท่านและปรึกษาเรื่องเกี่ยวกับศาสนาธุระเพื่อขอคำแนะนำ อยู่ดีๆ ท่านก็กล่าวนำขึ้นมาลอยๆ ก่อนข้าพเจ้าจะได้พูดอะไร ว่า "ยศฐาบรรดาศักดิ์ต่างๆ ที่ยังไม่ได้ก็อยากได้ หรือที่ได้มาแล้ว หากมีความยินดีพอใจก็ยังไม่ถูกต้อง ไม่ใช่ทาง....." แล้วท่านก็กล่าวต่อไปว่า "ให้ดูที่การกระทำ ไม่ใช่..คำพูด "
คำสอนสั้นๆ นี้เหมือนท่านให้ข้าพเจ้าไว้เป็นเครื่องวัดคุณธรรม ไห้หยุดคิดพิจารณา ไม่ให้ติดที่ตัวบุคคล หรือสิ่งภายนอก แต่ให้วัดที่คุณธรรมทางใจ บุคคลแม้เป็นระดับครูอาจารย์ หากยังติดอยู่ ยังแสวงหา ยังไขว่คว้าอยู่ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อมให้ได้มาซึ่งลาภ ยศฐาบรรดาศักดิ์ หรือพูดสอนอย่างหนึ่ง แต่กระทำอีกอย่างหนึ่ง ก็ไม่ใช่แบบอย่างทีดี ยังไม่ใช่สรณะที่แท้จริง
หลวงพ่อท่านชื่นชมท่านปยุตโตมาก ท่านเล่าว่าท่านปยุตโตเก่งตั้งแต่วัยเยาว์ ท่านเคยถามพระอาจารย์ของท่านปยุตโตว่า ท่านปยุตโตเก่งวิชาใด คำตอบคือ เก่งทุกวิชา คำว่า "ไม่ได้ที่ ๑" ไม่เคยมี เพราะได้ที่ ๑ ทุกวิชา ท่านปยุตโตขยันมากค้นคว้าพจนานุกรม ได้รับให้เป็นเจ้าอาวาสก็ไม่อยากเป็น ยศฐาบรรดาศักดิ์ที่ได้มาก็ได้เองเพราะผลงาน ไม่เคยทำเรื่องขอยศ และเมื่อได้รับพระราชทานมาท่านก็ไม่ได้มีความติดใจ หลวงพ่อบอกว่า อย่างเรา(ข้าพเจ้า)น่ะ ต้องไปทำงานให้ท่านปยุโต เพราะท่านเป็นคนตรง ท่านรับฟังปัญหาเมื่อมีปัญหาใดๆ เกิดขึ้น ท่านปยุโตจะแก้ไขทันทีไม่ปล่อยให้ลุกลาม ไม่ว่าเรื่องต่างๆ ในสังคม หากเกิดความคิดเห็นที่ขัดแย้งและหาบทสรุปไม่ได้ ท่านก็นำคำสอนในทางพระพุทธศาสนามาแสดง มายืนยัน มาเป็นแนวทางปฏิบัติ และชี้แจงให้ความกระจ่างเสมอ หลวงพ่อท่านกล่าวเช่นนี้ แต่ข้าพเจ้าคิดว่าท่านมิได้หมายความว่าจะให้ข้าพเจ้าไปทำงานกับท่านปยุตโตจริงๆ เพียงแต่ท่านกล่าวเปรียบเทียบมากกว่า
เรื่องการทำให้ดูนี้คงเป็นยุธวิธีการปกครองที่ท่านใช้ปกครองวัดและคนในวัด ท่านทำวัตรเช้า - ทำวัตรเย็น และออกบิณฑบาตทุกวัน เรื่องนี้ท่านกล่าวว่าต้องทำให้เป็นตัวอย่าง หากท่านไม่ทำ พระลูกวัดก็ไม่ทำ และข้าพเจ้าสังเกตว่า บุคคลใกล้ตัวท่านทั้งหมดเป็นผู้ชายที่บวชเรียนแล้ว อย่างน้อยก็เคยบรรพชาเป็นสามเณร ทุกคนเท่าที่ข้าพเจ้าเคยพบและคุยด้วยมีทัศนคติคิดบวก สภาพจิตใจเบิกบานดี จะเห็นว่าเป็นผู้ยิ้มแย้มแจ่มใสเต็มใจรับใช้หลวงพ่อและต้อนรับญาติโยมอยู่ห่างๆ เป็นผู้ที่สนธนาธรรมด้วยได้ ข้าพเจ้าสังเกตเห็นหนังสือพุทธรรมของท่านปยุโตวางอยู่ในรถตู้ที่หลวงพ่อใช้ หนังสืออยู่ใสภาพที่ไม่ใหม่ คือเห็นได้ชัดว่าได้รับการเปิดอ่านจนช้ำ ตอนแรกข้าพเจ้าคิดว่าหลวงพ่อท่านนำมาอ่านในรถ แต่ได้ความว่า เป็นหนังสือที่คนขับรถหลวงพ่ออ่าน......ระหว่างที่รอหลวงพ่อ
หลวงพ่อท่านมีพระคุณต่อข้าพเจ้าอีกเรื่องหนึ่งคือ ท่านจะต้องไปสวดมนต์ที่วัดพระแก้วทุกวันที่ ๕ ของทุกเดือนจนถึงวันเฉลิมพระชนม์พรรษา ๕ ธันวาคม ศกนี้ เพื่อถวายพระพรชัยมงคลและถวายพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาท จัดโดยมหาเถรสมาคมและสำนักงานพระพุทธศาสนาฯ ซึ่งบุคคลทั่วไปสามารถเข้าไปร่วมสวดมนต์อยู่าภายนอกบริเวณรอบพระอุโบสถได้ หลวงพ่อท่านได้บอกข้าพเจ้าเรื่องนี้และให้โอกาสข้าพเจ้าได้ไปด้วยเพื่อไปสวดมนต์ ซึ่งข้าพเจ้าขอบอกท่านทั้งหลายที่ได้อ่านบทความนี้ว่าหากท่านสามารถไปร่วมได้ ก็ควรไป จะมีหนังสือแจกก็สวดไล่ไปตามหนังสือ มีเก้าอี้ให้นั่ง ข้าพเจ้าจะนั่งอยู่ตรงกลางมองไปเห็นพระแก้วมรกตประดิษฐานอยู่ตรงหน้าพอดี อากาศเย็นสบายดีมาก มีพุทธศาสนิกชนไปร่วมสวดนับร้อยคน เสียงดังไปทั้งวัดพระแก้ว สวดให้เสียงดังที่สุดได้เลย และไปนั่งภาวนาช่วงก่อนสวดมนต์ด้วยจะร่มเย็นดีมาก ลมพัดเสียงกระดิ่งทองเหลืองดังกรุ๋งกริ๋ง
กลับมาเรื่องหลวงพ่อ ยามท่านป่วย ท่านประสงค์จะพักผ่อนเงียบๆ โยมผู้ที่เฝ้าดูแลท่านกล่าวว่าท่านเกรงว่าลูกศิษย์ลูกหาจะตกอกตกใจ จึงไม่อยากบอกใคร แม้แต่ญาติท่านก็ยังขอไม่ให้มาเพราะท่านเกรงใจทางโรงพยาบาลว่าหากมีคนมามากก็อาจจะเป็นการรบกวนผู้ป่วยอื่นและพลุกพล่านเป็นภาระของทางโรงพยาบาล ทางโรงพยาบาลและโดยเฉพาะคุณหมอได้ดูแลหลวงพ่อเป็นอย่างดี คุณหมอมีชื่อเสียงและเก่งมาก จัดการทุกอย่างให้หลวงพ่อทุกอย่างเองตามที่คุณหมอเห็นสมควร
ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนท่านเป็นญาติผู้ใหญ่ เพราะท่านเห็นข้าพเจ้ามาตั้งแต่เป็นวัยรุ่น ในขณะที่ข่าวพระส่งฆ์ในทางลบออกมามาก และบ่อยครัั้งที่ข้าพเจ้าประสพด้วยตนเองจนต้องยอมรับว่าทุกวันนี้ ข้าพเจ้าต้องพิจารณาในเรื่องสังฆังสรณังคัจฉามิ แต่การที่ได้พบพระสงฆ์ที่มีเมตตาสูง ไม่ยึดติด คอยสอนและอบรมตักเตือน ทำคุณงามความดีให้ดูเป็นตัอย่างเช่นนี้จึงเป็นคุณค่าหนึ่งของชีวิต
การผ่านตัดครั้งนี้ยังไม่ใช่ที่สุดของการรักษา แม้จะเข้าใจว่าการเจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมดา แต่ก็ภาวนาให้หลวงพ่อแข็งแรง และการบำบัดรักษาผ่านไปได้ด้วยดี
วิรังรอง ทัพพะรังสี
อังคารที่ ๒๒ ตุลาคม ๒๕๕๖
Comments
หรือยังติดอยู่ในโลกียรมณ์เล็ก ๆ น้อย
ในสมัยนี้หรือสมัยก่อนก็มีให้เห็นอยู่เกลื่อน มิได้ว่างเว้น
จึงเป็นหน้าที่ของศิษย์ ที่ต้องพิจารณาด้วยตนเองเพื่อที่จะได้วางใจให้ถูก หากพิจารณาแล้วเห็นว่าสิ่งใด
ที่ทำแล้วจะเป็นการพอกพูนเหตุแห่งทุกข์
ยังสร้างเหตุแห่งการเบียดเบียน ก็ควรเลี่ยงเสีย
ไม่เข้าไปร่วมสร้างวิบากกรรมที่ไม่ดี พอกพูนกรรมเก่า ให้สังสารวัฎนี้ต้องยืดยาวออกไปอีก
แต่หากยังยินดีที่จะเวียนว่ายตายเกิดเกิดตายอย่างไม่อิ่มไม่เบื่อในสังสารวัฎนี้อยู่เรื่อยไป นั่นก็เป็นสิทธิ์ของเขาและเราเช่นกัน ที่จะเลือกตกแต่งภพชาติใหม่ โดยสร้างเหตุที่ดีในภพชาตินี้
แต่ถึงอย่างไรก็ตามในฐานะลูกศิษย์ ถึงแม้ครูอาจารย์ของเราจะยังไม่ใช่แบบอย่างที่สมบูรณ ์แบบ
เราก็ยังสามารถเคารพอาจารย์ท่านนั้นได้ ในฐานะผู้มีพระคุณของเรา ให้ความช่วยเหลือเกื้อกูลท่านให้สมควรตามธรรม ท่านยังเป็นกัลยาณมิตรของเราได้
เพราะท่านนำคำสอนในส่วนของปริยัติมาบอกกล่าวให้เราได ้รู้จัก
ส่วนเรื่องปฏิบัติและปฏิเวธนั้น เราต้องสร้างให้เกิดขึ้นเองภายในตน ไม่มีใครที่จะช่วยให้เราพ้นทุกข์ได้ นอกจากตัวเราเอง
RSS feed for comments to this post